رو تراشی

مسیر حرکت تیغه در روتراشی ، اغلب مسیری مستقیم، موازی یا با زاویه نسبت به محور چرخش است. با این حال می توان تیغه یک نقطه ای را در مسیری منحنی حرکت داد. یا می توان تیغه ای لبه دار با فرم خاص درست کرد و آن را به طور شعاعی به قطعه کار اعمال کرد. در این حالت پروفیل طولی قطعه، شکل مسیر تیغه یک نقطه ای یا شکل لبه تیغه را به خود می گیرد. به این فرایند فرم تراشی می گویند.

روند معمول انجام دادن روتراشی روی انواع قطعات، خشن تراشی و سپس پرداخت نهایی است. در فرایند خشن تراشی ، قطعه با عمق برش زیاد تراش داده می شود. در پرداخت نهایی ، به منظور دستیابی به دقت ابعادی و صافی سطح مد نظر، از عمق برش کمتر استفاده می شود.

انواع دستگاه رو تراشی

روتراشی را می توان در بسیاری از انواع دستگاه های تراشکاری انجام داد. این دستگاه ها شامل دستگاه های تراشکاری معمولی، دستگاه های سری تراش، صفحه تراش، پیچ تراش و دستگاه تراش CNC می شوند. انواع محور، سیلندر، شفت و پین به وسیله رو تراشی در چنین دستگاه هایی قابل ساخت است. قطعاتی با ابعادی به کوچکی پین های ساعت مچی تا شفت های غول پیکر اقیانوس پیماها را می توان رو تراشی کرد. در حقیقت ابعاد قطعه و ظرافت آن، مهمترین پارامتر تعیین کننده نوع دستگاه مورد استفاده بوده و جنس قطعه ، در مرحله بعد قرار دارد.

مواد سازنده تیغه روتراشی

سختی ، مهمترین مشخصه یک تیغه روتراشی و تراشکاری است چون تیغه باید این قابلیت را داشته باشد که در مواد دیگر نفوذ کنند. چقرمگی، مقاومت به سایش و هدایت حرارتی از جمله دیگر مشخصه های مهم تیغه تراش هستند. چقرمگی باعث افزایش تحمل ابزار ، نسبت به نیروهای اعمال شده هنگام تراشکاری می شود. مقاومت به سایش ، عمر تیغه را افزایش می دهد. هدایت حرارتی ، موجب جلوگیری از گرمایش بیش از حد ابزار می شود. فولادهای تندبر یا HSS ، آلیاژهای ریختگی غیرآهنی مانند استلایت و کاربید های تنگستن زینتر پودر ، پراستفاده ترین مواد برای ساخت تیغه های رو تراشی هستند. سرمت ها و مواد پولی کریستالاین مثل PCBN موادی گرانتر اما با مقاومت به سایش بسیار بیشتری هستند.

ابزار مورد استفاده در تراشکاری ، برای انجام فرایند های مختلف از جمله رو تراشی ، به تیغه تک نقطه ای معروف است. تیغه های چند نقطه ای بیشتر در سوراخ کاری ، فرز cnc  و سنگ زنی استفاده می شوند. شماتیک یک تیغه تک نقطه ای در تصویر آورده شده است.

زاویه شیب تیغه تراشکاری یا rake angle پارامتر مهمی در طراحی این تیغه ها به شمار می رود. این زاویه وابسته به جنس ابزار، جنس قطعه کار و قیمت روتراشی در نظر گرفته شده است. زوایای شیب بیشتر منجر به برش بهتری می شوند، اما عمر تیغه را کاهش می دهند. چنانچه کیفیت تیغه به قدری بالا باشد که بتوان سرعت برش را افزایش داد، تاثیر زاویه شیب کاهش می یابد. در نتیجه با ابزار گرانتر می توان برش سریعتر و با کیفیت بیشتری را انجام داد و هزینه تعمیرات تیغه نیز کاهش می یابد. پس چنانچه حجم تولید بالا است، با استفاده از ابزار گرانتر می توان قیمت روتراشی را در مجموع کاهش داد.

قیمت رو تراشی

قیمت روتراشی و به طور کلی تر تراشکاری ، بیشتر از هر چیز، بستگی به ابعاد، خواص مکانیکی و فیزیکی قطعه کار دارد. تیغه باید سخت تر از قطعه کار باشد تا راحت تر در آن نفوذ کند. چنانچه قطعه کار ، ساخته شده از ماده ای سخت یا دارای پوششی سخت باشد، تیغه باید از ماده گرانتری انتخاب شود که موجب افزایش قیمت روتراشی می شود. همچنین قطعات بزرگتر یا سخت تر نیاز به دستگاه بزرگتری دارند که قطعه را در خود جای دهد و نیروی کافی برای ماشین کاری را تامین کند.

نوع دستگاه تراشکاری به کار رفته هم در قیمت روتراشی موثر است. دستگاه های تراش CNC از دستگاه های عادی گرانتر هستند. همچنین نیاز به برنامه نویس برای طراحی و دادن اطلاعات به دستگاه موجب افزایش هزینه نیروی انسانی این دستگاه ها می شود. بین انواع دستگاه تراش CNC نیز دستگاه های سه محوره ، ارزان تر از دستگاه های پنج محوره هستند. قیمت روتراشی و کلیه فرایندهای دیگر تراشکاری با دستگاه تراش CNC چند محوره کمتر از قیمت تولید همان قطعه با پرینت سه بعدی فلزات است. با این وجود به عنوان فرایندی کاهشی و دارای حجم دورریز زیاد، تراشکاری قطعاتی که ماده اولیه بسیار گرانی دارند، منطقی نیست.